Test Czytania Umysłu w Oczach (RMET)

Test Czytania Umysłu w Oczach (RMET) jest powszechnie uznawaną miarą psychologiczną opracowaną w celu oceny indywidualnych różnic w teorii umysłu — zdolności do rozumienia i wnioskowania o myślach, emocjach i intencjach innych osób. Pochodzący z badań profesora Simona Baron-Cohena i jego współpracownikówKiem z Centrum Badań nad Autyzmem na Uniwersytecie w Cambridge, test został wprowadzony pod koniec lat 90. Został zaprojektowany głównie w celu badania upośledzeń w kognicji społecznej u osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, szczególnie u dorosłych o normalnej lub wysokiej inteligencji.

Test składa się z serii czarno-białych fotografii pokazujących jedynie okolice oczu różnych aktorów i modeli. Dla każdego obrazu uczestnik jest proszony o wybranie, który z czterech terminów stanu mentalnego najlepiej odnosi się do tego, co osoba na zdjęciu myśli lub czuje. Opcje zazwyczaj obejmują zniuansowane emocjonalne lub kognitywne deskryptory, takie jak „sceptyczny”, „zawstydzony”, „nerwowy” lub „kontemplacyjny”. Ten format ma na celu badanie subtelnych zdolności interpretacyjnych na wysokim poziomie, wykraczających poza podstawowe rozpoznawanie emocji.

Baron-Cohen i jego zespół początkowo stworzyli dziecięcą wersję RMET, ale to wersja dla dorosłych, poprawiona i ustandaryzowana w 2001 roku, zyskała znaczące uznanie w środowiskach klinicznych i badawczych. Wersja poprawiona obejmuje 36 pozycji i była używana do badania populacji od dorosłych neurotypowych po osoby z autyzmem, schizofrenią, zaburzeniem osobowości borderline i innymi stanami wpływającymi na kognicję społeczną.

RMET opiera się na koncepcji teorii umysłu, czyli „mentalizacji”, która odnosi się do naszej zdolności do przypisywania stanów mentalnych sobie i innym. Podczas gdy typowy rozwój obejmuje naturalne nabywanie tych umiejętności we wczesnym okresie życia, osoby z autyzmem często wykazują opóźnienia lub deficyty w teorii umysłu, co prowadzi do trudności w rozumieniu sygnałów społecznych i odpowiednim reagowaniu na innych. RMET służy jako okno na te mechanizmy kognitywne, testując zdolność osoby do odczytywania złożonych stanów mentalnych przy minimalnym wkładzie wizualnym.

Krytycznie, RMET nie mierzy bezpośrednio inteligencji, języka ani pamięci, co czyni go szczególnie użytecznym w izolowaniu funkcji kognitywnych społecznych. Został przetłumaczony na wiele języków i dostosowany do różnych kontekstów kulturowych, choć niektórzy badacze wyrazili obawy dotyczące potencjalnych uprzedzeń kulturowych i zależności testu od zrozumienia słownictwa i etykiet emocji.

Pomimo takich ograniczeń, RMET pozostaje jednym z najczęściej używanych narzędzi do oceny zaawansowanej kognicji społecznej. Przyczynił się do licznych badań nad empatią, różnicami płciowymi w inteligencji emocjonalnej oraz neuronalnymi korelatami percepcji społecznej. Na przykład badania obrazowania funkcjonalnego wykazały, że wyniki w RMET są związane z aktywnością w regionach mózgu zaangażowanych w kognicję społeczną, takich jak kora przedczołowa środkowa i skrzyżowanie skroniowo-ciemieniowe.

Podsumowując, RMET zapewnia proste, ale potężne narzędzie do oceny, jak dobrze jednostki mogą interpretować stany mentalne innych na podstawie ograniczonych informacji wizualnych. Jego znaczenie obejmuje diagnostykę kliniczną, neuronaukę kognitywną i psychologię rozwojową.