Erkek Depresyon Risk Skalası (MDRS-22)

Erkek Depresyon Risk Skalası (MDRS‑22), Simon Rice ve meslektaşları (2013) tarafından geliştirilen bir öz bildirim aracıdır; erkeklerde depresyon riskini değerlendirir, hem geleneksel içe yönelimli semptomları hem de standart depresyon ölçüleriyle yeterince tespit edilemeyebilecek erkek tipik dışa yönelimli davranışları yakalar. PHQ-9 gibi geleneksel araçlar, semptom ifadesindeki cinsiyetle ilgili farklar nedeniyle erkeklerde depresyonu gözden kaçırabilir; bu farklar sinirlilik, madde kullanımı veya risk alma davranışlarını içerir.

MDRS‑22, 22 maddeden oluşur; her biri son bir aydeki deneyimleri yansıtan 8 puanlık Likert skalasında (0 = “Hiç” ile 7 = “Neredeyse her zaman”) derecelendirilir. Toplam puanlar 0 ile 154 arasında değişir; daha yüksek puanlar depresyonla ilgili daha büyük risk düzeyini gösterir. Skala, erkek depresyonuyla ampirik olarak ilişkili davranışsal, duygusal ve fiziksel göstergelerin spektrumunu ele alır; duygu düzenleme, madde ve alkol kullanımı, kişilerarası sinirlilik, somatik şikayetler ve potansiyel riskli davranışlara katılımı içerir.

Doğrulama çalışmaları, MDRS‑22’nin güçlü psikometrik özelliklere sahip olduğunu gösterir; yüksek iç tutarlılık (Cronbach’s α >0.80–0.90), güvenilir test-tekrar test performansı ve yerleşik depresyon ölçüleri ile intihar riski göstergeleriyle yakınsak geçerlilik içerir. Geleneksel skalalara üstünlük gösterdiği kanıtlanmıştır; yakın zamandaki intihar girişimlerini tanımlamada (AUC = 0.837) ve erkekler arasında risk profillerini etkili şekilde katmanlandırmada.

MDRS‑22 ticari olmayan kullanım için ücretsizdir ve klinik tarama, araştırma ve birincil bakım uygulamaları için uygundur. Hızlı değerlendirme gerektiren durumlar için kısa bir sürüm olan MDRS‑7 de mevcuttur. MDRS-22’yi geleneksel depresyon ölçüleriyle entegre etmek, erkeklerde depresyon tespitini iyileştirebilir ve erken müdahaleyi destekleyebilir.

Erkeklerde depresyon, benzersiz epidemiyolojik, klinik ve davranışsal özelliklere sahip önemli bir halk sağlığı sorunudur. Epidemiyolojik veriler, kadınların genel depresyon oranlarını daha yüksek bildirmesine rağmen erkeklerin benzer ömür boyu prevalansa sahip olduğunu ancak tanısı konulmamış veya atipik sunumlara daha yatkın olduğunu gösterir. Duygusal ifşayı caydıran erkeksi normlar dahil sosyokültürel faktörler, daha düşük yardım arama davranışlarına katkıda bulunur ve üzüntü veya ağlama gibi geleneksel depresif semptomları maskeleyebilir.

Klinik olarak, erkek depresyonu sıklıkla dışa yönelimli davranışlarla kendini gösterir; sinirlilik, öfke patlamaları, risk alma, madde kullanımı ve sosyal çekilmeyi içerebilir. Somatik şikayetler — yorgunluk, uyku bozuklukları, gastrointestinal semptomlar veya açıklanamayan ağrı — de sıkça bildirilir ve depresif durumların dolaylı göstergeleri olarak işlev görebilir. Bu kalıplar tanıyı karmaşıklaştırabilir çünkü standart tarama araçları öncelikle içe yönelimli semptomları vurgular ve erkek spesifik sunumları tam olarak yakalamayabilir.

Araştırmalar, depresyonlu erkeklerin mesleki bozukluk, ilişki zorlukları ve intihar dahil olumsuz sonuçlar için yükselmiş riskte olduğunu gösterir. Erkekler arasındaki intihar oranları kadınlara göre sürekli daha yüksektir ve doğru değerlendirme ile erken müdahalenin önemini vurgular. Kanıtlar, geleneksel ölçülerle birlikte cinsiyete duyarlı tarama araçlarının tespiti iyileştirdiğini ve hedefli müdahaleleri kolaylaştırdığını önerir.

Erkek depresyonu için tedavi yaklaşımları farmakolojik, psikoterapotik ve yaşam tarzı müdahalelerinin kombinasyonundan fayda sağlar. Erkek başa çıkma tarzlarına uyarlanmış bilişsel-davranışsal terapiler, madde kullanımı yönetimi ve duygu düzenleme konusunda psikoeğitim özellikle etkilidir. Erkek depresyonunun davranışsal ve somatik boyutlarını anlamak, klinisyenler, araştırmacılar ve halk sağlığı uygulayıcıları için zamanında tanımlama, uygun bakım ve ilişkili morbidite ile mortalitenin azaltılması açısından kritiktir.

Kaynaklar

• Rice, S. M., Fallon, B. J., Aucote, H. M., & Möller‑Leimkühler, A. M. (2013). Development and preliminary validation of the male depression risk scale: Furthering the assessment of depression in men. Journal of Affective Disorders, 151(3), 950–958. https://doi.org/10.1016/j.jad.2013.08.013
• Herreen, D., Rice, S. M., Ward, L., & Zajac, I. (2022). Extending the Male Depression Risk Scale for use with older men: The effect of age on factor structure and associations with psychological distress and history of depression. Aging & Mental Health, 26(8), 1524–1532. https://doi.org/10.1080/13607863.2021.1947966
• Owsiany, M. T. (2022). Validity evidence for the Male Depression Risk Scale‑22 (MDRS‑22) in younger and older adult males (Master’s thesis). West Virginia University. https://doi.org/10.33915/etd.11617
• Herreen, D., Rice, S. M., & Zajac, I. (2022). Brief assessment of male depression in clinical care: Validation of the Male Depression Risk Scale short form in a cross‑sectional study of Australian men. BMJ Open, 12, e053650. https://doi.org/10.1136/bmjopen‑2021‑053650